Célestin Freinet
Célestin Freinet (Gars, 15 oktober 1896 – Vence, 8 oktober 1966) was een Franse onderwijzer die, met collega’s, een eigen pedagogie – het Freinetonderwijs – heeft ontwikkeld op basis van zijn ervaringen in de dagelijkse praktijk met kinderen op gewone scholen. Met de leden van de Freinetbeweging bleef hij zoeken naar materiële en technische aanpassingen die ervoor zorgen dat de freinetpedagogiek voortdurend een moderne school oplevert.
Hij begint in 1913 aan een opleiding tot onderwijzer. Deze moet hij staken, omdat hij zwaargewond geraakt tijdens zijn militaire dienst gedurende de Eerste Wereldoorlog. Hij verblijft hierdoor lange tijd in sanatoria en leest de werken van Montaigne en Lenin. Hoewel zijn onderwijzersopleiding niet was voltooid en zijn lichamelijke toestand niet optimaal was, begint hij in 1920 les te geven aan een schooltje in Le Bar-sur-Loup in Zuid-Frankrijk. Hij merkt dat de leerlingen niet erg geïnteresseerd zijn in de leerstof, maar wel zeer enthousiast reageren als het over hun eigen leefwereld gaat. Freinet vindt daarom dat men niet moet vertrekken van het abstract intelligente, maar wel van het alledaagse leven van de leerlingen.
Hij introduceert de drukpers in de scholen waardoor leerlingen de kracht van het geschreven woord inzien. Bovendien is dit een drukpers, een vorm van vrije meningsuiting. In 1926 trouwt hij met Élise en samen gaan ze in 1928 werken in een lagere school te Saint-Paul. De omstandigheden waarin de leerlingen moeten werken, zijn erbarmelijk en Freinet klopt aan bij de overheid voor meer financiële steun en materiaal. Freinet krijgt echter tegenstand van de rijkere klasse, en als hij in 1932 een voor die tijd uitzonderlijk pedagogisch congres organiseert, vindt men een manier om hem af te schilderen een communistische spion. Hij wordt dan ook ontslagen in 1933 in het belang van het openbaar onderwijs. Freinet besluit om niet meer terug te keren naar het openbaar onderwijs en in 1935 begint hij samen met Élise een eigen school in Vence. Hier zullen ze blijven werken tot aan zijn dood in 1966.
Freinet vindt daarom dat men niet moet vertrekken van het abstract intelligente, maar wel van het alledaagse leven van de leerlingen.